Armidale- Huntervalley-Blue Mountains

Hi guys, how are yóu? Where you from? Dit horen we meerdere malen per dag. Overal waar we komen worden we aangesproken. En niet omdat we er zo anders uitzien ( denken we) maar omdat iedereen elkaar voortdurend aanspreekt op deze manier. Ons antwoord " Hi, we are from the Netherlands" is meestal de start van een oprecht geïnteresseerd praatje; "what do we think of Trump" is een favorite subject (we hebben nog niemand gesproken die blij met hem is). In zijn algemeenheid zet iedereen zich sowieso behoorlijk af tegen de Amerikanen, consequent the yanks genoemd , en de Britten. Ook over de eigen politici weinig goeds. Angela Merkel daarentegen is enorm populair.
We hebben 2 nachten gelogeerd in een B&B op een alpaca-farm. David en Bron houden alpaca's op een geweldige plek vlakbij Armidale, een wat slaperig maar heel groen universiteitsstadje. Een alpaca beschermt haar lammeren tegen de vossen en wilde honden en is daarom veel minder kwetsbaar dan een schaap. Ze worden om deze reden ook ingezet als guard bij een kudde schapen. We waren het al tegengekomen onderweg: grote kuddes schapen en 1 alpaca, het ziet er wel wat vreemd uit. David vertelde nog veel meer over het bedrijf. Het lijkt ons een tamelijk onzeker bestaan. De afzetmarkt voor de zachte wol is klein. Ze hopen nu op een contract met de Italianen om de wol te verwerken tot blankets die in Harrods door Arabieren voor 2500 dollar gekocht moeten gaan worden......fingers crossed.
Entering the Hunter Valley komen we langs talloze stoeterijen. We dachten terug aan een verhaal van Kevin. Hij vertelde dat er in the Great War ( WO 1) honderdduizenden Australische paarden voornamelijk afkomstig uit de Hunter Valley verscheept zijn naar Europa om te vechten. Het paard had eigenschappen ( nooit ziek, hard, gehoorzaam) die het daarvoor zeer geschikt maakte. "None of them came back". Net als de vele duizenden gesneuvelde jonge soldaten. De Hunter Valley is ook een wijngebied. Iets wat Marc natuurlijk bijzonder aanspreekt.....Hier worden voornamelijk Semillon en Shiraz geproduceerd. Not bad at all. We drinken ze op de veranda van ons onderkomen in een wildreservaat in the middle of nowhere. De kangaroo's en wallabies springen letterlijk rond ons huisje en we hebben een wombat gespot. Daarnaast talloze prachtige vogels, die zich helaas slecht laten zien, laat staan fotograferen. Wat is er mooier dan gewekt te worden door de kookaburra's? Zelfs om 4.30 uur blijft het geweldig!
Met pijn in ons hart nemen we afscheid van ons onderkomen in the Hunter Valley. Door de eigenaren voorzien van 2 flessen Australische champagne en de uitnodiging om hen te bezoeken in de buurt van Toulouse, waar ze het grootste deel van het jaar wonen.We wonen immers vlakbij..... Rare jongens die Australiërs.
Na een allerlaatste kop koffie in Wollombi via de wijngebieden naar The Blue Mountains. Onderweg uiteraard wat "boodschappen " gedaan bij één van Marc favorieten. Dat wordt dus nog aardig doorwerken want iets meenemen naar Tasmanie zal niet lukken. We hebben absoluut geen plek meer in onze koffers.
In The Blue Mountains maken we onder andere kennis met het Chinese massatoerisme. My God, het lijkt Giethoorn wel.....en wat is hier nu helemaal te doen? Okay, een paar fraaie lookouts en wat watervallen. Nee not our cup of tea. Morgen up naar Sydney.