Onderweg naar Salta

We zijn bijna in Salta. Morgen ruilen we onze auto om voor een hoge 4x4. De wegen die we nog gaan tegenkomen vereisen dit en het voorkomt een tweede omkeer-ervaring. We hebben er inmiddels bijna 2000 km op zitten. Het is een echte road movie en een uitdaging om de goede route ( meestal ruta 40) te blijven volgen. De satnav's zijn vaak niet bekend in het gebied en de kaart niet altijd betrouwbaar. GPS op google maps werkt nog het beste maar ook die maakt niet altijd onderscheid in begaanbaarheid. Enfin, tot nu toe doen we het niet slecht. We hebben de eindeloze pampa's doorkruist en ondanks het feit dat er nauwelijks verkeer is blijft het opletten: loslopend vee duikt zomaar op, er zijn vele rivierbeddingen, meestal droog maar altijd onvoorspelbaar en soms houdt het asfalt plotseling op en verandert de weg in een dirtroad. Hoewel de gravelroads heel goed berijdbaar zijn vragen ze wel wat extra aandacht en minder snelheid. Appeltje-eitje volgens Marc. De vele stormen in dit gebied kunnen de weg in korte tijd doen veranderen in een grote zandvlakte. Er zijn veel politie-controles en controles de fitosanitarios. Dat zijn controles op fruit dat niet van de ene regio naar de andere mag worden vervoerd. Gelukkig opent onze Koningin voor ons alle controleposten: zonnebril af, raampje naar beneden, blonde hoofd van Marc eruit ;" Hola! De donde eres?" "De Holanda" "Ahhh, Máxima!" duim omhoog en doorrijden maar, zonder te hoeven uitpakken. De landschappen wisselen zich af: soms wanen we ons in Jurrasic Parc ( Talampala ,waar echte dino's zijn gevonden) , dan weer rijden we door schitterende wijnbouwgebieden. Enorme cactussen in het Parque nacional los Cardones.  De pampa's ogen medogenloos in de brandende hitte en het is echt ongelooflijk hoe mensen zich hier verplaatsen: we passeerden met onze redelijk comfortabele airconditioned  Chery Tiggo  fietsers, brommers en gaucho's te paard.  Respect! Gelukkig worden alle weggebruikers beschermd door Difunta Correa. De vele altaartje langs de weg verwijzen naar haar. We zien ze overal, in alle soorten en maten. Morgen naar de échte hoogvlaktes hoewel we gisteren al op 2500 meter sliepen in Cachi en vandaag een pas hebben gereden van 3700 m. Straks een voorlopig laatste wijntje want dat weten we nog van de vorige keer: alcohol en hoogte gaan slecht samen.