Soms zit het tegen, soms zit het mee

Van Barreal naar villa San Agustín de Valle fertil. Een afstand van ruim 400 km . Google maps geeft 3 verschillende routes met tijdsduren tussen de 6 en 8 uur. Onze Gerard adviseert de kortste route onderlangs ,maar zijn Spaanse ingebouwde collega ( wij noemen hem Juan) opteert voor de langere noordelijke weg. Gérard en Juan zijn het vrijwel altijd oneens. Omdat wij een groot vertrouwen hebben in Gérard kiezen we meestal zijn kant, ook omdat hij standaard veel sneller is dan Juan. De route onderlangs wordt ook geadviseerd door de reisorganisatie die ons geholpen heeft met het samenstellen van onze reis. Dit zijn mensen die vele jaren zelf door zuid-amerika hebben gereden en die je dus kunt vertrouwen........ Bijtijds op pad want het wordt een lange dag. De eerste 100 km gaan vlekkeloos, opnieuw door de pampa. De afstanden zijn groot maar buiten de bewoonde gebieden is er bijna niemand op de weg. Het rijdt dus erg relaxed. " Over 500 meter links afslaan" zegt Gérard ineens en  Juan is het dit keer volledig met hem eens. " Zie jij een weg?" "Ik zie geen weg, of .........maar dat is een soort karrespoor" "Dat kan het niet zijn toch, daar gaan we toch niet in?"  "Ja maar Gérard zegt het, en Juan ook, en het GPS signaal op Google maps toont overduidelijk dat we op de goede route zitten: de RP 153. Waarschijnlijk is alleen het begin zo slecht, we gaan het gewoon doen". De gemiddelde snelheid zakt naar 25 km/uur. Hoewel Marc de 'afhaalchinees' behendig door de rivierbeddingen stuurt, bedenk ik me dat deze uitdaging misschien wel iets te groot zou kunnen zijn en niet alleen voor deze auto. En straks moeten we ook nog over de bergen. Gérard zegt dat het nog 80 km gaat duren zo en de EAT loopt razendsnel op. Er is geen bereik op de telefoons en hebben we eigenlijk al  andere weggebruikers gezien het afgelopen uur? Het voelt niet goed voor mij maar Marc wil niet opgeven. Opeens ontwaar ik heel in verte een tegenligger. Het blijkt zo'n hoge 4x4 pick-up te zijn waarvan er hier zoveel rijden. Híj heeft het tempo er wél aardig in maar stopt zodra hij ' langszij' is. De raampjes zakken en de bestuurder vraagt wat we aan het doen zijn. Hij ontraadt ons tenstelligste om door te rijden. De weg wordt alleen maar slechter en alleen een hoge 4x4 zal het redden, dus: omdraaien luidde zijn advies, uitgesproken in zuid-Amerikaans Spaans wat ik direct volledig begrijp........Ook Marc is nu overtuigd en we keren om. Een uur terughobbelen over de track, vervolgens 100 km over glad asfalt door de woestijn. Het was inmiddels veel te laat om een andere route te gaan starten. Gelukkig was er nog een kamer vrij in de posada waar we de afgelopen nachten verbleven. Soms zit het mee! Morgen naar Villa Union.