Tassie

Tasmanie ontving ons in stijl met stromende regen. En het was koud. Nog geen 10 graden. Even wat anders na ruim 5 weken voornamelijk zonnig weer en temperaturen tussen de 20-35 graden. Maar we waren voorbereid en dus konden eindelijk die regenjas, lange broek, trui en sokken uit de koffer. Met proviand voor 3 dagen kwamen we aan op ons volgende adres, een privé wildreservaat. De dichtstbijzijnde mogelijkheid om boodschappen te doen was op ruim 50 km (meer dan een uur rijden), vandaar. Het was nat, het was koud, het was geweldig. We logeerden in een one-room blokhut: keuken, bed en openhaard in één ruimte. Daarachter een ruimte met douche en toilet. Het was viezig en stoffig maar warm en droog. En de omgeving was adembenemend mooi. Om de Tasmaanse Duivel te zien doorwaakten we halve nachten in onze pikdonkere blokhut bij het haardvuur. En we hebben ze gezien, schitterend. Helemaal gezond en niet aangetast door de besmettelijke aangezichtskanker (DFTD) die sinds 1996 ongeveer 90 procent van de populatie heeft uitgeroeid. Ook het vogelbekdier (platypus) heeft zich één avond getoond in the Leven river. We zagen een Tiger snake en een Copperhead snake op onze wandeling (nogal giftig maar gelukkig ook heel schuw) en we spotten een wombat. Kortom, een bijzonder verblijf.
Na 3 dagen gingen we verder, oostwaarts naar Freycinet NP. Dat klink niet alleen Frans, het ziet er ook zo uit. Compleet met de wijngaarden uit de Bourgogne en de vegetatie van de Provence. Wineglass Bay (uit de top 10 van werelds mooiste stranden) werd aangekondigd als het hoogtepunt van het park. Dus togen we naar de Wineglass-outlook en naar de Bay itself, een 3 hours return klauterpartij samen met honderden Aziatische medetoeristen. Tja......hoewel fraai natuurschoon was dit niet helemaal onze cup of tea. Wij gaven de voorkeur aan Sleepy Bay met zijn onwaarschijnlijke kleuren en volstrekte rust. Hoop maar dat niemand het waagt deze baai op te nemen in één of andere top-zoveel lijst......
De laatste dagen op Tassie zijn we in Hobart, de hoofdstad. Een supervriendelijk dorp-achtig stadje. Het is inmiddels fantastisch weer geworden. Heerlijk dus om over de Salamanca zaterdagmarkt te slenteren en Battery Point (het historische deel van de stad) te verkennen. Ook waren we in het Museum of Old and New Art (het MONA), een werkelijk fenomenaal museum aan de binnenzee van Hobart. Kerst "vierden" we met boerenkoolstamp (kale) en worst, zoals we het gewend zijn. Morgen vliegen we alweer terug naar Melbourne voor het laatste stukje Australie van onze reis. Te beginnen met The Great Ocean Road.