Jervis Bay- Tanja

We kampeerden dus, in Jervis Bay. Niet meer in een iglootje en slapen op een matje. Dat kunnen onze oude botten niet meer aan. We "kampeerden" in een safari tent, compleet met kingsize bed, veranda en eigen buitendouche. Now we're talking! Wel behoorlijk in the bush: 'snachts zagen we de possums en hoorden we vanalles langs scharrelenen. In het Boorderee NP zijn talloze fraaie baaitjes. We besluiten naar Steamers Beach te gaan omdat dat niet direct per auto bereikt kan worden. Het is 2,5 km wandelen vanaf de parkeerplaats en we verwachten dat niet veel mensen die moeite zullen nemen. 32 graden, zonnebril, hoed op, sunblocker 50 op heel het lijf, repellent daarover heen, in de rugzak water en zwemspullen. We zijn nog geen 5 minuten onderweg of we horen iets ritselen aan de zijkant van het pad. We houden in. Er verschijnt op 20 meter afstand een kleine mierenegel. (Echidna). Doodgemoedereerd stiefelt hij voor ons langs het pad over. Kijkt op noch om. Wow. Geen tijd om de camera te pakken maar het beeld zit in het hoofd...
We lopen verder door een surrealistisch landschap; vreemd gevormde eucalyptus bomen met felgroene varens eronder. Het geurt naar de bekende Kneipp douchegel. Alleen veel subtieler. We horen een wallaby/ kangaroo wegschieten. Even verder een merkwaardige roep van een vogel, als het kraken van ijs tijdens het schaatsen.Puuupjiue, puuupjieu. Niets te zien natuurlijk tussen al dat groen. Bijna op het strand een ander geluid. Het wat krassende geroep van een yello-tailed black cockatoo! Deze toont zich wél en het lukt Marc om de indrukwekkende verschijning met de camera te vangen. En dan.... de beach! Adembenemend fraai. Heel in de verte ontwaren we nog een stel, verder niemand! We snakken naar een duik maar durven nog niet zo goed. Er is een shark-waarschuwing. Even zitten dus, uitblazen en staren naar de zee..... en dan zien we vinnen. Een pod dolfijnen trekt door de baai. Ze lijken ons uit te nodigen om het water in te gaan. In de overtuiging dat de dolfijnen de haaien op afstand zullen houden hebben we het gewaagd. En overleefd... 5 december, wat een dag.

275 km zuidelijker opnieuw neergestreken in een safari tent. Nu helemaal in de wildernis. Aan de rand van Tanja Lagoon, waar we op uitkijken vanaf onze veranda. Tientallen kangaroos in the backyard. Talloze soorten vogels. 's Avonds een concert van de kikkers in de lagoon. Én een serieuze oproep om snake-cautious te zijn, dus op de tracks blijven en dichte hoge schoenen dragen. Ook hier een uiterst merkwaardig landschap. Spotted gum trees ( 45 meter hoge eucalyptusbomen met een bleke iets afbladderende bast) met daaronder een beplanting van Burrawang Palmen, een soort uit de tijd van de dino's en thuis populair als kamerplant, niet dood te krijgen immers. We zijn ver van de bewoonde wereld. Geen telefoonbereik, minimaal WiFi signaal op 3 vierkante meter 300 meter verderop. 's Avonds een kampvuurtje, koken op de BBQ. Wat wil je meér? Het is een paradijs. Maar ook hier is ons verblijf slechts tijdelijk. We moeten door. 300 km verder naar het Zuiden. En misschien, misschien.............zien.
Pm: de WiFi verbindingen zijn zo slecht dat foto's uploaden nauwelijks mogelijk is. Maar we blijven proberen.